W Przysmaku konesera żartów było więcej, ale za to stonowanych. W Międzynarodowym smaku humor jest dosadniejszy i bardziej absurdalny, ironiczny. W pierwszym zbiorze autorzy rozpoczęli budowę świata i przybliżyli nam postaci, niektórych „usuwając z kadru” szybciej, niż byśmy sobie tego życzyli. Stworzyli prostą fabułę i jedynie zarysowali wątki. W drugim ewidentnie czerpią przyjemność z obcowania z wytworami własnej wyobraźni. Intryga kryminalna nabiera rumieńców, można zauważyć większy nacisk położony na samą historię, jej rozbudowanie. Podczas lektury należy porzucić różnego rodzaju antycypacje, bo nawet kogut może wywołać tutaj bunt wśród ludności. I oczywiście ponownie nie można przyzwyczajać się do bohaterów.